Alleengeboren tweeling

Stel je voor.

Je start je leven bij je moeder in de buik. Als klein klompje cellen waar alles in potentie al helemaal aanwezig is, begint jouw bestaan. En zoals de natuur het helemaal zonder management van buitenaf regelt; alle cellen in je lichaam weten precies tot wat ze moeten uitgroeien om van jou jou te maken.

En in die eerste ontwikkeling ervaar je in je nabijheid een zelfde vruchtje, een ander kind in wording. Al vanaf het allerprilste begin neem je via je senses en je gehoor die ander waar. Je voelt de aanwezigheid.

Zo vanzelfsprekend dat hij of zij er is.

Er is een gevoel van eenheid en samenzijn die héél fijn en dichtbij is.

En dan komt er een moment. Soms plotseling, maar vaker heel geleidelijk aan - dan stop dat andere kindje met groeien en ontwikkelen. Terwijl jij gewoon doorgroeit.

Je ervaart dat die ander stopt met leven, je ervaart dat het hartje stopt. Je ervaart dat de vanzelfsprekende verbinding die je voelde ineens grof verstoord wordt. Je ervaart dood heel dichtbij je.

En hoewel zowel jij als je ouders, je deze ervaring waarschijnlijk niet herinneren als je opgroeit, kan dit verlies enorm veel impact hebben op jouw leven. Je hoofd kan het zich niet herinneren, maar je lichaam weet het nog al te goed.

1 op de 10 mensen is in oorsprong één van een tweeling. Een diepe eenzaamheid, angst voor verlating en allerlei psychische en relationele uitdagingen kunnen hier het gevolg van zijn, zonder dat ze het zelf weten. Een verlangen terug naar die eenheid wordt geprojecteerd op allerlei personen die nabij staan.

Deze ervaring legt de basis voor allerlei ervaringen en keuzes in het leven. Het openen van deze ervaring en contact maken met de vastgezette emoties die daarbij horen, geeft je de mogelijkheid om weer heelheid in jezelf te ervaren en je leven meer vanuit je authentieke zelf vorm te kunnen geven.